Κοινωνικό Άγχος

 

Πολλοί άνθρωποι βιώνουν άγχος σε νέες κοινωνικές καταστάσεις, σε καινούργιες γνωριμίες, όταν μπαίνουν σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο ή μιλούν μπροστά σε κοινό. Κάποιες κοινωνικές περιστάσεις μπορεί να αποτελούν μεγαλύτερη πηγή άγχους απο κάποιες άλλες. Συχνά μπορεί να νιώθουν αρκετά άνετα να μιλήσουν σε ανθρώπους που ήδη γνωρίζουν, αλλα να δυσκολεύονται περισσότερο με νέες γνωριμίες ή και όταν πιστεύουν πως η παρουσία τους ή απόδοση τους αξιολογείται απο τους άλλους.  

 

Ενώ το άγχος σε κοινωνικές συνθήκες είναι αρκετά συχνό, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα στη ζωή κάποιου ατόμου όταν αυτό βιώνεται πολύ έντονα. Μπορεί να εμποδίσει το άτομο στις κοινωνικές του επαφές, να οδηγήσει σε αποφυγή καταστάσεων που μπορεί να προκαλέσουν άγχος αλλά και σε συσσώρευση περαιτέρω αρνητικών συναισθημάτων.

 

Ακόμα και πρίν βρεθεί σε μία κοινωνική κατάσταση το άτομο ξεκινά να σκέφτεται με κάθε λεπτομέρεια τι θα μπορούσε να συμβεί και να εκτεθεί, καταστροφολογώντας ή κάνοντας αρνητικά σενάρια, προδιαθέτοντας με αυτό τον τρόπο τον εαυτό του οτι θα ντροπιαστεί. Στη συνέχεια, εφόσον καταφέρει να παρευρεθεί στην κοινωνική αυτή συναναστροφή, αναλύει στο μυαλό του, με αρνητικό τρόπο συνήθως, πώς πιστεύει οτι φάνηκε στον περίγυρο του και τι θα ‘’έπρεπε’’ να είχε κάνει διαφορετικά.

 

Τα σωματικά συμπτώματα του άγχους, όπως τρέμουλο, ναυτία, κοκκίνισμα προσώπου και ιδρώτας ή ακόμα και η σκέψη πως αυτά μπορεί να γίνουν αντιληπτά απο τους άλλους, μπορεί να λειτουργήσουν ως μια επιπλέον πηγή άγχους διατηρώντας έτσι το φάυλο κύκλο. Μερικές φορές παρατηρείται η χρήση αλκοόλ ή ακόμα και ουσιών πριν απο ένα κοινωνικό γεγονός έτσι ώστε το άτομο να χαλαρώσει και να νιώσει πιο άνετα με τους άλλους και το περιβάλλον του.

 

Το κοινωνικό άγχος καθώς συχνά διατηρείται μέσα απο ένα φαύλο κύκλο σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφοράς (συμπεριφορές «ασφαλείας»: όπως το να δείχνει κάποιος απασχολημένος, να είναι συνεχώς με κάποιο άλλο άτομο με το οποίο νιώθει ασφάλεια, να αποφεύγει βλεμματική επαφή κτλ), μπορεί να ξεπεραστεί με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας. Με αυτό τον τρόπο, μπορεί το άτομο να κατανοήσει καλύτερα το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, τι το προκαλεί αλλά και τι το διατηρεί (σκέψεις και συμπεριφορές), οπως επίσης να διδαχτεί τεχνικές για να το ξεπεράσει και να αποκτήσει μεγαλύτερη άνεση και αποτελεσματικότερη επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Σε κάποιες περιπτώσεις η φαρμακευτική αγωγή, οπως τα αγχολυτικά, μπορεί να είναι βοηθητική, πάντα όμως συνοδευτικά με τη ψυχοθεραπεια.

​